WINOGRON GRONA

Winogron grona

w sennej ekspresji,

zrywane z krzewów wysokich pni,

jadłaś garściami z Boskim uśmiechem.

Winnica żyła. W niej ja i Ty.

Nagle z przestworzy srebrzystą strzałą

cieplutkim wiatrem Amorek wpadł.

Szepnęłaś cicho, podaj ich więcej,

bo wyzwalają  miłości smak.

Spadła drabina o pień oparta

na bujnej trawie zawrzał wir ciał.

Krzyknęłaś mocno. Jesteś kochany!

Takiej rozkoszy było mi brak.

Zakołysało ciemną sypialnią,

jaskrawym świtem wstał nowy dzień.

Rozradowany cały dokładnie

długo chwaliłem wspaniały sen.

_____________________________
Stanisław Czeremuga 

15 stycznia 2019 r.
Zdjęcie Google Internet